Babbel met Sterre

Gisteravond zei je nog dat als je morgen beter was je tegen pappa zou zeggen dat je beter was. Helaas was je vanaf vanacht om een uur of drie strondbenauwd. Vanaf half zeven kon je allen nog maar huilen. "Ik ben een beetje ziek", piepte je af en toe tussen twee hoestbuien door. Zo af en toe viel je om van vermoeidheid en als je weer rochelend wakker werd voelde je je'nog steeds een beetje ziek'. De dienstdoende weekendarts riep 'astma', en gaf ons medicijene mee en een kinderinhalator. De hele middag riepen pappa en ik hiep hiep hoera dingen rondom een enorm plastick gevaarte waardoorheen je adem diende te halen. Nu lig je te snurken op de bank. Je borst gaat nog steeds heel snel op en neer. Je bent nog steeds een beetje ziek:-(