Babbel met Sterre

Mamma, ik heb een gedicht geschreven, roep je triomfantelijk.
Pontifikaal haal je een rood papiertje uit je broekzak en vouwt het tergend langzaam vier keer open. Je houdt de spanning er in.
Ahum, ahum.... , begin je. En dan in een prachtige cadans:

Hier is een grote prullenbak
waar alle papiertjes op een stapel in kunnen
Hier is een grote stoel
waar alle mensen op kunnen zitten
Hier is een grote kast
waar alle papiertjes in kunnen!

Je vouwt het papiertje weer vier keer dubbel en stopt het terug in je broekzak.
Ik ben trots! En dat zie je.
Dank u dank u, mompel je met een glimmend gezichtje.
Je herhaalt het komende uur je gedichtje keer op keer letterlijk, met al het vouwwerk erbij.