Babbel met Sterre

Vandaag heb jij met mama samen een jas gekocht. Voor de winter. En een paar boekjes. En zes kabouters. En om die kabouters gaat het nu. Want een van die kabouters was ineens weg. Dus papa samen met Tom - want die was er met Roman en Ingeborg - aan het zoeken waar ze nou gebleven was. Onder de bank, in de studiekamer, achter de bank, op de gang… maar geen kabouter. Totdat Tom haar zag staan, op het station bij het treinbaantje dat je deze week van Sinterklaas hebt gekregen. We waren er gelukkig op tijd bij. Papa

Waarom? En vooral: waarom mag ik dat niet? Dat vroeg je voor de eerste keer nu ongeveer anderhalve week geleden. Het is zover. En papa is er mee begonnen. Die vroeg jou steeds waarom je iets deed. En daar kon je soms nog antwoord op geven ook. En nu moet papa gaan uitleggen. Maar dat is ook wel weer handig, nu komt alles neer op ik wil niet.
En misschien wordt jij de eerste vrouw in het leven van papa die voor elkaar krijgt dat hij zich dagelijks gaat scheren. Want anders wil je geen kusje geven voor het slapen gaan. Maar dat vind papa wel moeilijk hoor. Kus, papa

"Roman zit op de traktor. Ik wil ook op de traktor". Ik zeg dat je even op je beurt moet wachten. Er zijn genoeg fietsen en wagentjes om mee te spelen, maar jij wil met de traktor. "Neehee", zeg je: "Roman moet niet op de traktor. Sterre moet op de traktor want ik moet naar mijn werk". Ik vraag of je dan boerin bent en de koeien gaat melken. Nee dus. "Ik ga werken op kantoor.", zeg je. hihi ;-))

Pannekoeken. Jummie! Je wil er natuurlijk chocoladepasta op. Halverwege hoef je niet meer. Je wil een andere. Pappa en mamma kijken elkaar aan. Wie o wie? Pappa offert zich op en neemt met bedenkelijk gezicht jouw pannekoek. Jij krijgt een nieuwe. We vragen welke van de vier soorten stroop die op tafel staan je er op wil. "Chocoladepasta", zeg je hebberig. Ik lig in een deuk onder tafel ;-))

"Mamma pakken", snik je telkens weer. Dat betekent dat ik je op schoot moet nemen of je rond moet dragen. Je voelt je niet lekker. Een snotneus, warm, keelpijn. "Ik heeft pijn mamma. Wil jij mij helpen?" Twee armpjes in de lucht. "JIj moet mij troosten, mamma". Je past precies in zo'n zigeunermeisjesschilderij. Het traantje op de juiste plek. De toon is hartverscheurend met alle bijpassende snikjes.
Je wil niet eten, maar naar bed. Meteen! NU, NU, NU! Mamma en pappa willen even eten. Ik zeg dat ik je naar bed breng als mijn eten op is, maar je blijft verdrietig eisen dat je nu toch wel erg zielig bent en onmiddelijk zonder dralen naar bed moet. Na een half uur slaappogingen te hebben ondernomen beland je dankzij een overdosis aan niet weg te werken snot weer beneden op de bank. Weer vreselijk zielig. Nu in je pyama, onder een dekentje. Je poppen moeten erbij en ook maziekie moet er aan geloven. Twee slaappogingen verder kijken we met zijn drietjes gezellig om een uur of negen televisie.

Je had de hele ochtend met Mila gespeeld.
'MIla heeft een kerstboom"
"nou ik denk dat jullie weer Oh Denneboom hebben gezongen, maar Mila heeft nog geen kerstboom hoor"
"Mila heeft wel een kerstboom....met balletjes. Ik wil ook een kerstboom"
"Nee, Mila heeft nog geen kerstboom. En wij krijgen een kerstboom als Sinterklaas weer met de stoomboot terug naar spanje is. Dan moeten we eerst nog een paar dagen wachten en dan kopen we een kerstboom. En daar doen we dan lichtjes is, en rode rozen."
"Ik wil geen rode rozen, ik wil balletjes!"
"Nou dan doen we rode rozen EN balletjes....okee?"
"Nee, ik wil geen rode rozen, alleen balletjes!"

Zooooooo...effe tanden poetsen....boven en onder....met tandepasta....zooooo. Ojeee.....Dies Dies vergeten! Mamma, ga jij maar tanden poetsen, met de electrische tandenborstel. Ik ga even Dies Dies halen, beneden, bij pappa. Ik ben zo terug. Dahaaaaaaaag. Paaaaaaaaaaaaaaapppaaaaaaaaaaaaaa! Ik ga even Dies Dies halen, pappa. Bij jou! Mamma is tanden poetsen.

Kijk mamma, ik ben terug. Met Dies Dies en de andere pop en de poppekleertjes en een konijn. Nee, ik wil niet meer tandepoetsen. Ik ga even de poppekleertjes in de wasmand gooien. Kijk! In de wasmand. Dies Dies moet ook in een slaapzak. In die...niet in die want die is stuk. Die moet mamma maken. Met een touwtje. Zoooooooooo. Kapoe Kapoe moet ook op het kussen. Mamma moet pyama aan doen. Ik kan zelf de broek aan doen. Zoooooooooo. Andere broek....zooooooooo. Klaar. Nu de slaapzak. Ik moet in de slaapzak. In die. Dies Dies moet er uit. Dat is Sterre's slaapzak. Mamma moet het licht uitdoen. Maria moet aan! Die doet pappa morgen weer uit. Ik ga onder de deken. Dat kan ik wel. Ik lig op het kussen. Dat mag, toch????

Ik heb gisteravond de seizoenstafel veranderd. Er staan nu vingerpopjes van Sint, piet en een paard op, op een boot. Je vond het erg mooi. Je riep meteen dat Sinterklaas op de stoomboot was en dat de boot zoek was, want dat had je op televisie gezien. En er was een pietje andersom. Die deed alles verkeerd om, net als het muisje in jouw boekje. Toen ik je vroeg hoe het paard van Sinterklaas ook al weer heette trok je met je wenkbrauw. Het was of ik in de spiegel keek. Wat is er schatje, vroeg ik. Je wist van geen paard. Natuurlijk weet je dat het paard van Sinterklaas Americo heet, maar die was in geen wegen of velden te bekennen, dus waar hadden we het over? Ik pakte het witte vingerpaardje van de tafel en prikte hem aan je vinger. Hihihi...deed ik enthousiast een paard na. Alweer die wenkbrauw! Het was geen paard maar een konijn, vond je. Mamma vindt het goed. Vanavond als we je schoen zetten dan doen we er een worteltje in ;-)))

Vandaag vierde Ingeborg haar 35ste verjaardag in het Museum Willet Holthuysen. Er was een leuke tentoonstelling over prenteboeken. Er waren allemaal knopjes om op te drukken. Dat vond je erg leuk. De rest van het museum, met de stijlkamers, wilde je niet zien :"Diet deuk, diet deuk!", galmde het over de gangen. We gingen nog soep eten bij Ingeborg en mochten mee in Meta's auto. Daar had je het nog over toen je naar bed ging.

Mamma probeert je te leren dat niet alles meteen kan. Straks, zeg ik dan. Jij roept dan nu nu nu! Mamma zegt dan dat ze eerst even dit en dan pas dat doet. Je hebt dit concept volledig begrepen want als mamma je vraagt om iets voor haar te doen zeg je nu standaard :'straks!". (((zucht)))

Sinterklaas had een taaitaai en drie pepernoten in je schoen gedaan. De taai gaf je aan mamma. "Diet dekker", zei je. "Die moet je aan je opa Chiel geven", zei ik:"die is gek op taai". Waarop jij antwoordde dat opa 'diet gek' was. Daar kom je dan nog wel achter ;-))

Sylvia en Richard gingen vandaag verhuizen en wij gingen helpen. Op de fiets riep je steeds dat je naar huis toe wou. En mamma maar vertellen dat er allerlei leuke ooms zouden zijn en dat het allemaal heel gezellig zou worden. "Ik wil geen ooms", zei je :"Ooms diet deuk!". Maar toen ik zei dat we eerst even alleen met Sylvia zouden zijn vond je het goed dus werd het weer gezellig onderweg. Sylvia bleek echter nog bij de ooms te zijn dus fietsten we nog even door. Maar ja...toen begon het commentaar weer. De ooms waren niet leuk, de wind was hard, ik wil naar huis en ik wil slapen! Gelukkig viel het allemaal erg mee en waren de ooms leuk en Sylvia en Marije nog leuker. Onderweg naar huis zong je gezellig nog een deuntje.

Mila, Natascha en Menno waren op visite. Dat was lachen! Jullie hadden elkaar al twee weken niet gezien en waren zo blij.....en enthousiast. Samen op het hobbelpaard en samen bij menno op schoot. Mila kon niet meer stoppen met liedjeszingen. Ze ging maar door. En toen we kringspelltjes deden dansten jullie zo hard in de rondte met zijn tweetjes dat jullie omvielen. En toen mamma je naar bed bracht lachte je van oor tot oor. "Dat was deuk", zei je.

Je moeder is moe, heeeeeeeeeeeeeel moe. En je vader is ook moe, heeeeeeeeel moe. Je was nooit zo'n fijne slaper en wou ook nog regelmatig een slok, maar nu loopt het echt de spuigaten uit. Sinds je goed kan vertellen wat je wil, wil je wel erg veel. En ook nu nu nu! 'S nachts wordt je wakker en dan wil je er uit! Nee, niet slapen, nee geen verhaaltje, nee geen slokje water, toch een slokje water, ik wil er uit, nu nu nu, ik wil, ik wil, wil, ....... pfffffffffffffffffffffffffffffffff........... En je schreeuwt dan zo hard dat ik blij ben dat we niet meer in ons oude huis wonen. En je geeft niet op. En na drie kwartier geef je geestelijk nog niet toe, maar val je van ellende om. Je valt dan in slaap....heel eventjes....en dan wil wil wil je nu nu nu naar beneden, naar de speeltuin, van de glijbaan, naar oma toe. En je moeder is dan blij dat zij naar haar werk mag. Dan kan ze nog een beetje bijkomen. Maar pappa, die moet wakker blijven, voor jou...

Opa en oma waren veertig jaar getrouwd en dat gingen we vieren. Samen met Mirjam, opa en oma zijn we uit eten geweest. Dat was erg gezellig. Je kreeg natuurlijk patatjes en toen ze op waren zei je tegen de mevrouw dat je een ijsje wou en die kreeg je toen meteen. Dat was lekker. En oma had ook een ijsje, die was ook lekker.

Sint Maarten, dat vind je leuk. Al twee dagen heb je het erover. En dan zie je buiten op straat kindjes lopen met lampionnen. Papa en jij zingen sintre sintre maarten. En dan naar het andere raam toe, want daar lopen ze langs. Even later zitten we achter de computer en jij vertelt papa en mama iets wat papa maar half verstaat. Maar het komt er op neer dat jij naar de bank toe wilt. En je sluit af met: capito? Huh?! Papa

Mama was vandaag al opgestaan en naar haar werk en dat was natuurlijk wel een beetje jammer. Maar we gingen naar beneden. En toen vertelde papa dat hij ook naar zijn werk moest. En toen vertrok je gezicht: ‘Nee, papa mag niet weg. Sterre kan niet alleen.’ Maar lieverd, we laten je toch nooit alleen. Afra komt. Nou, dat was gelukkig wel leuk. Kus, papa

Pappa en mamma zitten graag even aan de computer om hun mail te lezen, iets op te zoeken op internet of om een muziekje te luisteren. Jij bent een kind van deze tijd. Je weet al op welk knopje je moet drukken om het laatst beluisterde liedje opnieuw te laten spelen en natuurlijk weet je ook waar de volumeknop zit. Knopjes hebben een grote aantrekkingskracht en de werking ervan is je snel duidelijk. Maar wat je me van de week liet zien, daar was ik toch wel eventjes stil van hoor. We hebben een cd-rom van Nijntje. Je hoeft alleen maar op de space-bar te drukken en dan gaat het verder. Blijkbaar zat er iets vast en lukte het niet. Resloluut pakte je de muis en klikte als een volleerde beeldschermwerker je weg door de schermpjes

Af-stands-be-die-ning. Toe maar! Papa

Tijdens het eten zeg je:"pappa en mamma zijn mensen". En je kijkt ons wijsneuzerig aan. "Precies!", zeg ik :"en jij ook". "Nee, nee", weet je heel zeker: "Ik ben een meisje".

Je was zo lief vandaag. Papa zit op de bank en opeens zeg je dat je naar de stad gaat, heeel ver weg. Dat vind je een groots idee. En je pakt je fiets en doet uitgebreid dingen in een tas. Die moeten mee. Dag papa. Daar in de stad, heel ver weg, bij de kast waar Maziekie wel onder gaat, ga je thee zitten drinken. En dan kom je terug met een boek dat je hebt gekocht. Jip en Janneke. En papa moet voorlezen. Veel later zegt papa: drink nog wat Sterre. O ja, je thee. In de stad. Dat vind ik knap hoor, zo een groot idee onthouden. Een knuffel, papa

Patkufferen heet het nu. Twee armpjes om mijn nek en heel hard knijpen. Heerlijk vind ik dat. “ Ik diet hoor, ik doef diet”, zeg je steeds. Nee, jij wil niet plat. Maar mamma moet wel plat. En als je dan flink hebt patgekufferd dan ga je amechtig achterover hangen en zucht je:” Zooooooooooooo….effe moe hoor….effe uitdusten”.

Met pappa speelde je winkeltje. Je kwam met de winkelwagen in de winkel. Oh....zegt pappa:"Wat een lief kindje heeft u mevrouw", en hij wijst naar de pop die in het wagentje lag van toen het nog een poppenwagentje was. "Ja", zeg je. Als je klaar bent met winkelen moet pappa je eventjes helpen. Je moet op de bank zitten en je trui moet omhoog. Pop moet de borst want pop is geen pop maar een kindje.

Uit logeren bij oma en Gerrie in Heerhugowaard. Dan heeft je moeder zo af en toe eens rust. Jij en oma gaan samen naar de geitjes en het speeltuintje. Jullie pakken samen kadootjes in, met een strik er om. En oma zorgt dat je goed eet. Jullie knagen samen aan crackers met honing en voeren koekjes aan de poes. Oma zegt wat mag, en wat niet. Oma leest voor en voor en voor en oma neemt je nog gezellig eventjes in bed s'ochtends, zodat mamma fijn even kan douchen. Een oma is ook nog mamma.

Afra had opgepast. "Afra, ben jij sjoot?", vraag je. "Of ben je kein?" Deze vraag stelde je niet zo maar uit algemene interesse. Iedereen die die weggaat wil je van bovenaf de trap uitzwaaien en het ultieme afscheid vindt plaats als ze vanaf de trap eventjes aan je tenen trekken die dan onder het hekje doorkomen. "Sjoeten pakke, sjoete pakke", roep je dan. Oma Corrie kan erbij, je pappa kan erbij, Tom en Ingeborg kunnen erbij, maar mamma niet. Mamma is te "kein". Nou....en Afra redt het dus net ;-))

Dag lieverd. Papa is de kastjes in de keuken aan het schoonmaken en mama is de was boven aan het opvouwen. En opeens sta jij aan mijn broek te trekken. Je bent de postbode met een lieve brief van mama. En papa schrijft wat terug op het briefje, maar dat mag niet van jou. Die mooie brief van mama. Rare postbode ben jij hoor. Kusje, papa

Er moest veel gebeuren vandaag. Mamma wilde stapels was wegvouwen en pappa zou de keukenkastjes schoonmaken. Dat vond je eventjes leuk maar dus niet voor lang. Ik deed je een rooie regencape om, een pet op, en je kreeg een blauwe rugzak op. Jij was de postbode en ik schreef een brief voor pappa. Jij bracht de brief naar pappa en pappa schreef weer een brief terug. Eerst werd je verdrietig omdat pappa op mamma's brief schreef maar gelukkig duurde dat niet lang. Zo holde je een paar keer de trap op en af om de post te bezorgen en konden pappa en mamma om en om de keuken soppen en de was opvouwen

Vanmorgen wordt je wakker met :"Buurthuis toe?". Je wist al dat we vandaag naar het buurthuis gingen. Dat had ik je gisteren verteld. We komen daar elke maand samen met ouders en kinderen. Natuurlijk ouderschap is wat ons bindt. Je kon niet wachten tot we weggingen want je vindt het daar altijd erg gezellig met alle kindjes en al dat leuke speelgoed. IK had al bijna de deur dichtgetrokken toen je riep dat pop mee moest. En we waren al een trap af toen je stilstond en nogmaals vroeg:"Buurthuis toe?". "Ja", zei ik:"We gaan naar het buurthuis toe". Toen stapte je resoluut weer de trap op want de pop moest in de doek. Je wist inderdaad precies waar je naar toe ging, ook al was het twee maanden geleden dat we er voor het laatst waren.

klik op de foto voor alle fotoos,